ÉRASE UNA VEZ….CRÓNICA DEL II DUATLON CONCELLO DO PORRIÑO 2014

Faí muito, muito tempo, celebrábase na vila Pontevedresa do Porriño unha proba deportiva popular, chamada Duatlón, na que os participantes, homes e mulleres de coraxe e valor indiscutible, mantiñan as máis encarnizadas loitas por demostrar a suas capacidades e algún, o máis capacitados, por conseguir a victoria…Nas crónicas da época podíase leer…
O pasado sábado día 20 de septembro, celebrouse o II Duatlon Concello do Porriño, unha proba xoven pero con unha organización extraordinaria e comprometida con este deporte. Un duatlón o que se lle pode augurar un futuro exitoso si se sigue facendo igual de ben, coa mesma seriedade e ilusión ca demostrada nas duas edicións.
No club xa se notaba durante a semana o aire deportivo e as ganas de competir que desperta esta proba local. Sempre e una motivación extra correr na casa, rodeado de xente coñecida e un público volcado; recibindo agarimos, aplausos e gritos de ánimo que axudan no esforzó e sirven de motivación extra para encontrar o alento que falta o esa pizca de forza que surde cando xa parece que non queda un grao de enerxía. Por iso é de recibo, un merecido aplauso e o agradecemento sincero para todo ese público.
A meteroloxía levaba toda a semana dándonos unha de cal e outra de area, e o sábado, pra non variar amaneceu nublado e durante a mañá inda vimos como caían unhas goteiras. No era a mellor forma de animarse para enfrentar a proba con ánimos encendidos, pero, a medida que pasaba o día iba cambiando o tempo e poñéndose un día expléndido para correr…
O duatlón na modalidade de sprint é unha proba exigente, unha carreira agónica, donde tes que ir a tope dende o comenzó hasta o final. Enfrentarte sen reservar un gramo de forza os 5 km de carreira a pe, 20 km de bici e de novo 2,5 km de carreira a pe.
A proba reuníu a uns 120 participantes e comenzou sobre as 17:00 horas. Como é habitual nestas probas, respirábase un ambiente deportivo e animado. Na rúa durante o quecemento e na saída era visible a numerosa participación dos atletas do Club de Atletismo Porriño.

Dende a saida Brais Misa, Oscar Bernárdez e José L. Dorado impuxeron un ritmo alto, que ademáis de facer as delicias do público, provocaron as primeiras cribas e a formación de varios grupos.

Nun 2º grupo de corredores, Quique Morán e Ismael Lago mantiñan a distancia controlada ca cabeza da carreira…

e seguindo de cerca sua estela, un 3er grupo onde o club tiña colocados a Diego Salgueiriño e Marcos Francés. Non muy distanciados, Iago Sobreira, Pablo Regueira ou Rubén Sío dábanlle emoción a estas primeiras voltas.
As rapazas tamén mantiñan un bo ritmo e María Martínez colocábase nunha 2º posición que defendía coa as ganas e a forza que a caracterizan…
Rocio esprimíase o máximo por non perder de vista a Isaias, Carlos (secretario) que non tiñan boas intencions…
Despóis de completar as duas voltas, na zona urbana do pobo e sempre arropados por un numeroso e entusiasmado público, os corredores afrontan a 1ª transición para encarar a 2ª . E como é habitual neste trance da carreira, alternanse as posicions dos corredores que chegan o mesmo tempo. As transicións son unha mezcla de accións de habilidade, destreza e rapidez, onde cada corredor ten que descalzar as “zapas” de carreira o tempo que pon o casco e colle a bicicleta para sair correndo ata raia de saída, onde debe subirse nela e iniciar a carreira en bicicleta. A partir de aquí, cada un dos participantes buscará o mellor grupo se non e quen de tirar só, coa forza necesaria…
O tramo de bici faise nun percorrido de 2,5 km, o que hay que dar 4 voltas. Discurre dende a Biblioteca na Avda. Domingo Bueno saindo hacía Tuy pola N550, ata cerca da rotonda deAtios e volta a saida.

Na bicicleta sigue sendo Brais Misa o que impon o ritmo, mostrando unha forza física superior o do resto dos corredores que sairon con él da 1ªT. Nestas primeiras voltas tense que retirar por problemas musculares Oscar Bernárdez.
José Luis Dorado xa se distancia de Brais e incorporase a un grupo mais numeroso, onde tamen van metidos, Quique Morán e Isma Lago. Seguindo a este grupo, fórmase una terceira grupeta onde van colocados Diego Salgueiriño e Marcos Francés con outros corredores.

Mentres no 2º grupo hay discusión e falta de entendemento para conseguir marcar un bo ritmo, neste 3er grupo, salvo alguna excepción, fragua a colaboración e o entendemento para entrar nos relevos e lanzar o grupo na caza do 2º grupo. E na última volta consiguen o obxetivo.
Outro feito inda sin aclarar é a caída de Iago Sobreira que votou o traste a sua carreira e tivo que retirarse (hai moitas dudas no clube sobre a veracidade dos feitos, ¿caiu, tirouse…?)

O importante e que non se lesionou e o outro corredor tampouco tivo lesións de gravedade.
Por detrás, sufrindo un mundo e votándolle muitas ganas, María Martinez roda con problemas físicos pero termina a proba de bici e fai un último esforzo para correr os 2,5 km do último sector.

O espectáculo tamen o manteñen por detrás outros corredores, en solitario ou en grupos, en loita contra o crono, contra algún compañeiro de equipo ou simplemente disfrutando co obxetivo personal de conseguir cruzar a línea de meta.

Este ano a organización decidiu un cambio do circuito da carreira a pe. A saida fixose dende a C/ do Concello e tomando a costa hacía a Avda. Antonio Palacios chegávase a rotonda pra virar a esquerda hacia a Avda. Galicia. Esta rúa percorrese completa ata a rotonda das Angustias, onde xiramos de novo a esquerda para enfilar a C/ Ramirans, outra vez ata a seguinte rotonda, xiro hacia dereita pola rúa Peña ata o paso a nivel, onde se xira hacia a esquerda en dirección a Rúa Cando e Rúa Leandro Diz. O final de esta última, xiro a esquerda hacía a Rúa Manuel Rdguez. Unha vez aquí, xa se percorre todo o centro da vila ata chegar de novo a meta.

Carlos merecía unha tarxeta roxa por aceptar avituallamiento do público…pero tampoco o miraron (esta oportunidade non se podía deixar escapar…)

Crónica: Marcos frances

Fotografías: Doris